Anton Korteweg

Zee (2)

Waar je lang, zei ze zacht in mijn oor, mee moet doen,
want je bent al zo oud, komt eraan.
Wat je altijd nog wou.

Vloeide zich naast me neer, spoelde zich om me heen,
trok zich terug, keek bedaard achterom en verdween
in zichzelf. Als een vrouw.