Ger Siks

Café

De manlu, schier in t zundags pak,
beetje bezied aan t glas van t stamcafé,
binnen zo op t oog mit t leven wel tevree.
Weer veur n laange middag onderdak.

Nait jong meer, mor zai doun asòf
en nemen klaaine klokjes, dij vertroosten.
Aalbaaide trillen ze bie t proosten,
de heren Parkinson en Korsakov.