Jean Pierre Rawie

Moeder

'Het naarste is dat ik de meeste dingen
niet meer zo goed begrijp de laatste tijd.'
Veel valt haar moeizaam: data, rekeningen,
de klok, het nieuws, de nieuwe munteenheid.

Mijn moeder raakt het leven langzaam kwijt
en vult de leemtes met herinneringen
die, ongehinderd door verband en feit,
het hier en nu geleidelijk verdringen.

Van vaak al langgeleden bloedverwanten
word ik in monologen tijdgenoot;
een zuster krijgt de trekken van een tante.

Mijn weerwoord is van elke zin ontbloot.
Tussen bewegingloze kamerplanten
wacht zwijgend een bewegingloze dood.