Jelle Woudstra

Sarah (fragment)

Maandag 24 juli: de dierenarts komt bij Sarah het geitje, intussen een bijzonder hoogbejaarde tante van 15 jaren oud. Voor het eiland en zeker de buurt was zij een fenomeen. Gisteren constateerden we dat ze bloed liet lopen en niet lekker in haar vel zat. De dierenarts concludeerde dat zij een abces in haar baarmoeder had, die gesprongen was. Genezen zat er niet meer in. En zo kwam het, dat we haar hebben laten inslapen.
  Daar staan we dan, wetend dat zo iets nu eenmaal gebeurt als je voor een huisdier kiest, maar toch, emotie.... Op weg naar huis schiet de tijd door je hoofd, en nu nog steeds. Vijftien jaar geleden kocht ik haar voor 25 gulden. In die tijd ging ik met duitse Eva om met wie ik in de 'vrijgezellenflat' samenwoonde. Samen met haar grote zwarte hond Frits en Sarah hebben we veel gewandeld langs bos, strand en duin. Op de heenweg sjokte ze achter je aan maar als je besloot huiswaarts te keren liep ze meters vooruit. Opmerkelijk was dat waar je ook was, en zelfs bij potdichte mist, zij onherroepelijk de weg terug wist te vinden. Haar hok stond op het dijkje aan de Oosterreeweg. Het was in de zomer dat plotseling een zware onweersbui losbarstte. Chris van Noordenne kwam als een verzopen kat bij ons aan huis of ik zijn jongste dochter gezien had. Mirjam was toen een jaar of drie oud. Nou... nee, niet dus, wij hebben zeker twee uur gezocht maar tevergeefs. Toen de hemel opklaarde kwam Henk Drent vragen of iemand de kleine meid miste. Henk had zijn dagelijks ritueel bij de geit: stukje roggebrood, halve sinaasappel en pepermuntje toe, amper begonnen toen hij opmerkte dat Sarah een klein lief bijslaapje had. Samen lagen ze daar in het stro. We gingen verhuizen naar de Reddingsweg. Van de gemeente kregen we geen toestemming om de geit op de lange groenstrook te plaatsen. Dus naarstig op zoek naar iets anders. Jan Berend Bazuin bood uitkomst. Sarah kreeg een prachtig stukje land schuin achter het Steakhouse in de tuin van wijlen tante Grietje. Nu moet ik zeggen dat het begrip Geit achter Steakhouse wel even wennen was maar Sarah was rap vriendjes met j.b. en zijn personeel. Ze kreeg plateservice haute cuisine. Dus ÔgewoonÕ sla at ze niet meer, tenzij met dressing al was Õt knoflook. Menig buurtbewoner vernam dat ze een nieuwe buurvrouw had, ondertussen al een hoogbejaarde dame. Onder anderen tante Anneke die nu een dagelijks loopje naar de geit had. Haar kleindochters Anneke en Harriet, inmiddels getrouwd en kinderen, hebben mijlen gelopen met haar en mochten na de wandeling met Sarah in huis. Later kreeg Harriet verkering met Odulf, nu haar man. Harriet liep met de geit door de streken. Odulf, 20 meter achter hen, schaamde zich kapot.
  Wie Wil Velthuis ziet, ziet kinderen en dieren om haar heen en zo kwam het dat zij Sarah opnam als haar pleegkind. En dat met een toewijding zoals ik werkelijk nog nooit gezien heb. Een bevriende geitenkenner zei eens: 'Je moet haar geen witbrood geven' en dus kocht Wil bruinbrood voor haar. Ze ging naar de winkel om worteltjes, raapsteeltjes en bastognekoeken. Voor Koos? Ben je gek! Sarah kreeg uitgebalanceerde voeding. De dierenarts vroeg vorig jaar hoe oud ze was. 'Veertien' zei ik. De vrouw keek mij aan en zei: 'Pardon, een dwerggeit wordt maar zeven of acht jaar oud'. Uiteindelijk is ze vijftien jaar oud geworden. De koek was nu echt op. Samen met Eline en Jesse hebben we haar de laatste eer bewezen. Een geit, zomaar een geit, een klein stukje sociaal leven temidden van zovele grote namen.
  We lopen weg. Jesse kijkt achterom en fluistert: 'Welterusten Sarah'.