Martin Korthuis

Veur de naacht

wie schrieven een winteroavend
zoon dareg joar geleden
de wiend strak oet t oosten
een dik pak snij bedekt t leven
ze löpt wat veurzichteg
t is glad en ze is baang
ze hoelt bie de gedachte
baang hou t zol vallen

ze wait dat ze zundegt
verkeerd dut ien de ogen van de kerk
ze wait dat heur moeke
straks zegt: 'hai vertrekt'
ze schoefeld t pad op
t griend onder t snij
heur haand op de deurknop

condens aan de binnenkaant
de regen löpt ien stroaltjes van t roam
ze kiekt ien de leegte
beseft de woarhaid heur bestoan
nait oafhaangt van heur moeke
nait oafhaangt van heur pa
nait oafhaangt van de olderlingen
nait oafhaangt (...x)

ze is weer allain
ze kin nait meer hoelen
joa gain troan
t leven dat ze leeft
t leeft as elkenain